στα σύνορα τρέλας κ λογικής...

τόσα χρόνια έξω από τον κόσμο σας κατοικώ

κάπου σ' έναν οικισμό,

δίπλα από την πόρτα για τον ουρανό
εκεί θα με βρεις, στα σύνορα τρέλας κ λογικής,
όπου κάθε ανάσα μου μοιάζει με ευχή κ η ανάγκη για ελπίδα έχει χαθεί.
Όλοι μου λένε να φύγω, να εξαφανιστώ ή να σιωπήσω πριν να πληγωθώ.
Μα εγώ φοβόμουν μόνο μη τρελαθώ κ τώρα είναι πολύ αργά για να το αποφύγω αυτό,
γι' αυτό κ θα πετάξω ψηλά, θ' αγγίξω όνειρα παιδικά κ στο τέλος θα χτίσω εκεί πάνω μια φωλιά, θα μένω με τα αστέρια αγκαλιά, μακριά απ' όλα αυτά μοναχά να σας κοιτώ κ να γελώ!

Μου λέγατε πως αν συνεχίσω έτσι θα χαθώ

κ να 'μαι τώρα εδώ, δεν σας φοβάμαι μα σας πολεμώ

τώρα πια όταν με χτυπoύν δεν σιωπώ μα χτυπώ κ γω

πλέον αποκλείεται να φοβηθώ, έχω τη τρέλα μου για οδηγό μακριά απ' τις λύπες να πετώ, το κόσμο αυτό να μπορώ ν' αλλάξω κ ας είμαι ακόμα μικρή, πολύ μικρή ενάντια του να πολεμώ,
θα πετάξω ψηλά, θ' αγγίξω όνειρα παιδικά κ στο τέλος θα χτίσω εκεί πάνω μια φωλιά, θα μένω με τα αστέρια αγκαλιά, μακριά απ' όλα αυτά μοναχά να σας κοιτώ κ να γελώ!