περί ρατσισμού

μισώ τον ρατσισμό. ανέκαθεν τον μισούσα δεν είναι ότι ξαφνικά μια μέρα σκέφτηκα ότι πρέπει να αγαπώ τον συνάνθρωπό μου ως έχει και να μην απαιτώ από αυτόν να γίνει κάτι που δεν είναι ούτε να τον κατακρίνω γιατί δεν μπορεί να αλλάξει αυτό που είναι. όλοι άνθρωποι είμαστε και μου τη δίνει όταν ακούω σχόλια του τύπου "ναι και που είμαστε όλοι άνθρωποι τί πάει να πει αυτό ?άλλοι είναι ανώτεροι, άλλοι όχι.. " ή "ωραία όλοι άνθρωποι είμαστε, αλλά ΑΥΤΟΙ πρέπει να μάθουν να μας σέβονται. " κλπ κλπ. ο ρατσισμός είναι κάτι που πηγάζει από μέσα μας και το εντρυφύουν οι γονείς μας και το κοινωνικό σύνολο που μας περιβάλλει, το θέμα είναι ότι ο καθένας τον δέχεται και τον αντιμετωπίζει διαφορετικά και αν και αντικειμενικά το σωστό είναι να μην είμαστε ρατσιστές κάποιοι μας έκαναν να πιστεύουμε ότι όχι, αυτό δεν είναι αντικειμενικό και ο καθένας πρέπει να διακρίνεται έστω και λίγο σε οποιοδήποτε θέμα από τους υπόλοιπους ώστε να μπορέσουμε να φτιάξουμε την τέλεια διαβαθμισμένη κοινωνία σε όλους τους τομείς ! απορώ που ο άνθρωπος μπορεί και σκέφτεται έτσι τελικά και πόσο μάλλον ο βαθιά θρησκευόμενος άνθρωπος και δε οι χριστιανοί ! όπως και να 'χει όλα αυτά είναι απλές καθημερινές σκέψεις που δν απασχολούν μόνο εμένα. το θέμα όμως είναι ότι δεν μας φτάνει που είμαστε ρατσιστές λόγω φυλής, χρώματος, κοινωνικού κ οικονομικού στάτους ή μορφωτικού, είμαστε ρατσιστές και όσον αφορά στην αγάπη. επειδή το θέμα είναι μεγάλο και δεν έχω τη διάθεση για τέτοιο κείμενο ένα μόνο θα πω, αγάπη ανεξαρτήτως φύλου, θρησκείας, χρώματος, μοφωτικού, κοινωνικού και οικονομικού status.. αγάπη δίχως σύνορα.

και στο θέμα αυτό ας γίνουμε λίγο εγωιστές και να σκεφτόμαστε ΜΟΝΟ τον εαυτό μας μπας και αφήσουμε τους γύρω μας στην ησυχία τους και βρουν και αυτοί την ευτυχία.

τι είναι φυσιολογικό τελικά ;

τελικά τί ορίζεις ως φυσιολογικό άνθρωπε ?το κοινά αποδεκτό ή εκείνο που εσύ έχεις συνηθίσει και το αντιλαμβάνεσαι πλέον ως φυσιολογικό και στη συνέχεια το χαρακτηρίζεις σωστό ?στην τελική τί είναι σωστό, τί λάθος ?όλα είναι υποκειμενικές εκτιμήσεις ατόμων που θέλουν να πιστεύουν ότι σκέφτονται αντικειμενικά, εφόσον θεωρούν ότι υπάρχει καθαρή αντικειμενικότητα στη ζωή μας..
η σεξουαλικότητα είναι κάτι που μας δίνεται με βάση το φύλο, όμως το πως θα την χειριστούμε είναι εντελώς διαφορετικό θέμα.. αυτό που χαρακτηρίζει τις σχέσεις μας δεν είναι το φύλο, η ηλικία, η εμφάνιση, η οικογένεια και ό,τι άλλο θα μπορούσε κανείς να θεωρήσει ότι τις επηρεάζει άμεσα, αλλά το ποιον ή ποια αγαπάμε και ερωτευόμαστε, κάτι το οποίο δεν το επιλέγουμε και δεν το ελέγχουμε εμείς οι ίδιοι, δεν ξυπνάμε δηλαδή ένα πρωί και λέμε "ωραία μέρα σήμερα, ας ερωτευτώ τον κολλητό μου !".. κάτι τέτοιο δεν υφίσταται γιατί η καρδιά επιλέγει μόνη της το μονοπάτι που θα βαδίσει είτε είναι εύκολο είτε δύσκολο, απλά το διαλέγει και δεν μας ρωτάει, αλλά ούτε και ενδιαφέρεται για το πως το βλέπουμε..
κάθε άνθρωπος εκπέμπει κάτι εντελώς διαφορετικό, κατί που εμάς μπορεί να μας αρέσει, ενώ σε κάποιον άλλο όχι..
ερωτευόμαστε συνέχεια τα άτομα που έχουμε δίπλα, αλλά ίσως με μια διαφορετική μορφή έρωτα από αυτήν της καθαρά σεξουαλικής έλξης που αποτελεί τη γενετήσια ορμή και ανάγκη του ανθρώπου.
ερωτευόμαστε τους καθηγητές μας, τους φίλους μας, τους γνωστούς, έναν περαστικό.. τον οποιοδήποτε !
το πρόβλημα συνήθως είναι όταν ερωτευόμαστε άτομα του ίδιου φύλου, κάτι το οποίο προς το παρόν τουλάχιστον δεν είναι κοινά αποδεκτό από πολλούς, αλλά είναι απόλυτα φυσιολογικό είτε από ιατρική άποψη είτε από ψυχική.. δεν είναι ασθένεια η ομοφυλοφιλία ή η αμφιφυλοφιλία, αντιθέτως είναι κάτι το απολύτως φυσιολογικό στη φύση καθώς όντας και εμείς ζώα ακολουθούμε τις συνήθειες τους χωρίς να το καταλαβαίνουμε και να το αποδεχόμαστε.. όπως συναντώνται ομοφυλόφιλα ζώα στη φύση έτσι και άνθρωποι.
η αγάπη και ο έρωτας είναι υπέροχα συναισθήματα αρκεί να τα νιώσει κανείς και τα αποδεχτεί, γιατί μαζί με τη χαρά και την ευτυχία συνήθως φέρνουν και πολύ πόνο και ο πόνος μας τρομάζει και μας απωθεί..
το θέμα είναι πως όλοι μπορούμε να νιώσουμε αγάπη αρκεί να το θέλουμε και αυτό θα πρέπει κάποιοι να το καταλάβουν, γιατί δεν έχει νόημα να διαχωρίζουμε τους ανθρώπους σε στρειτ, γκει ή μπάι θα πρέπει όλοι να είμαστε ένα και να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν υπάρχει κάτι το μη φυσιολογικό στις ανθρώπινες και σχέσεις γιατί στη φύση όλα επιτρέπονται και όλα είναι φυσιολογικά μένει μόνο εμείς να το αποδεχτούμε αυτό.. ή μάλλον όχι εμείς, αλλά εσείς !

άτιτλο

να έχεις τόσες προσδοκίες στη ζωή σου όσες μπορείς ν' αντέξεις απογοητεύσεις
μην αφήσεις τον εαυτό σου να υπερεκτιμήσει τις δυνατότητές του ακόμη κι αν αυτό σημαίνει να τον υποτιμάς γιατί είναι προτιμότερη η μετριότητα από το άγγιγμα της τελειότητας και την επικείμενη απογοήτευση από την ανικανότητά σου να φτάσεις στο στόχο σου έτσι επέτρεψε στον εαυτό σου να χάσει έστω και μία φορά γιατί μόνο έτσι θα μάθει να γίνεται καλύτερος και να κερδίζει.
δώσε περιθώριο στους ανθρώπους που σ' εκτιμούν να μιλήσουν και να σου πουν τι σκέφτονται και μην αφήνεις την παρορμητικότητα, τον εγωισμό, τον εγωκεντρισμό και ενίοτε την αφέλειά σου ν' αποκλείει από τη ζωή σου ανθρώπους που ίσως είχαν κάτι να σου πουν..ταξίδεψε μέσα τους, νιώσε την ψυχή τους ν' αγγίζει τη δική σου, την ανάσα της ζωής τους να πιάνει το ρυθμό της δικής σου εξάλλου τι είναι το ταξίδι χωρίς παρέα;είναι σαν τον ήχο μιας ξεκούρδιστης κιθάρα που το μόνο που κάνει είναι να αφήνει τις χορδές τις να πάλλονται δίχως ρυθμό, αλλά να πάλλονται εκτελώντας το μοναδικό σκοπό τους ακόμα κι αν το κάνουν λανθασμένα κι άχαρα.η ζωή είναι ένα ταξίδι που απαιτεί παρέα και όρεξη στο οποίο δεν χρειάζεται πάντα να κερδίζεις, είναι απαραίτητη η ήττα..
πιάσε πάτο και θα δεις πως είναι καλύτερα από την κορυφή γιατί τουλάχιστον στον πάτο πάντα θα έχεις παρέα επειδή οι καλοί φίλοι δεν σ' αφήνουν να πέσεις μόνος σου, αλλά πέφτουν μαζί σου κι αν όλοι εκείνοι που θέλουν ' αγγίξουν την κορυφή ξέρουν τι ζητούν από τη ζωή τους δώσ' τους συγχαρητήρια γιατί εσύ ο μικρός και ανήξερος γνωρίζεις πολύ περισσότερα απ' ό,τι εκείνοι.. εσύ ζεις το σήμερα αδιαφορώντας για το χθες και το αύριο, γιατί όλα είναι στιγμές και οι στιγμές έρχονται και φεύγουν και πώς θα τις ζήσεις αν είσαι πολύ απασχολημένος με το να σκέφτεσαι το χθες και το αύριο κι όχι το τώρα?
τα σχέδια για το μέλλον είναι απλά ένας τρόπος να μην σκέφτεσαι το τώρα και πολύ απλά να είσαι αυτό που εκείνοι θέλουν..ένα υποχείριο της συνήθειας και της προγραμματισμένης ζωής γιατί γεννιέσαι και ζεις τη ζωή σου κινούμενος πάνω σε έναν άξονα που εκείνοι έχουν ορίσει, γιατί ξέρεις ότι θα πας σχολείο, θα πρέπει να σπουδάσεις, να παντρευτείς, να κάνεις οικογένεια, να έχεις μια καλή δουλειά, ένα καλό σπίτι, ένα ωραίο αυτκοκίνητο και κυρίως καλό μισθό και "καλό" κοινωνικό κύκλο που να σε σέβεται και να σε θαυμάζει.. οτιδήποτε παρεκκλίνει από αυτό το πλάνο θεωρείται προβληματικό και αποτυχημένο από την πλειοψηφία, όπως ο κακός μαθητής θεωρείται και κακό παιδί ενώ αντίθετα ο καλός μαθητής θεωρείται και καλό παιδιί...
διακκρίσεις, αυτές σε ορίζουν και σε στιγματίζουν στην πορεία της ζωής σου, αλλά πάντα μπορείς να αλλάξεις αυτά που δεν σ' αρέσουν ξεκινώντας από τον εαυτό σου και πάντα μπορείς να επιλέξεις.. μη μένεις λοιπόν στα δεδομένα και στα κεκτημένα.


επίσης όταν ο άλλος δεν μιλάει δε σημαίνει ότι είναι μαλάκας, αλλά ότι κάνει υπομονή και ανέχεται τις μαλακίες σου όσο εσύ πιστεύεις πως τον κοροϊδεύεις και τον χειρίζεσαι॥ γι' αυτό μην ξεχνάς ότι οι άνθρωποι έχουν νοημοσύνη ακόμα κι αν δεν είναι σαν κι εσένα και κάποια μέρα θα στη φέρουν άσχημα όταν θα νομίζεις πως είσαι κυρίαρχος του παιχνιδιού, γι' αυτό να τους συμπεριφέρεσαι ως ίσο προς ίσο... αυτάαα

στιγμές

η ζωή είναι στιγμές.. στιγμές που έρχονται και φεύγουν όπως το νερό που κυλάει σ' ένα ποτάμι, έτσι καμιά δεν διαρκεί περισσότερο από τις υπόλοιπες και καμιά δεν διαρκεί για πάντα... ο μοναδικός τρόπος να ζήσουν για πάντα είναι να τις κλείσεις βαθιά μέσα στην καρδιά και στην ψυχή σου όπως κλείνεις το νερό, που κυλάει στο ποτάμι, μέσα σ' ένα μπουκάλι... σ'ένα μπουκάλι πλημμυρισμένο με αναμνήσεις και έτσι κάθε φορά που θα νοσταλγείς εκείνο το ένδοξο παρελθόν σου, θα μπορείς να αφήνεις να τρέξει λίγο από το νερό που έχεις φυλάξει στο δικό σου μπουκαλάκι ζώντας πάλι τις ίδιες εκείνες στιγμές με τη θύμιση των αγαπημένων σου προσώπων που έχασες με το πέρασμα του χρόνου....