Φοβάμαι - Μανόλης Αναγνωστάκης

Φοβάμαι...

Φ ο β ά μ α ι τους ανθρώπους που εφτά χρόνια έκαναν πως δεν είχαν πάρει χαμπάρι και μια ωραία πρωία μεσούντος κάποιου Ιουλίου βγήκαν στις πλατείες με σημαιάκια κραυγάζοντας "δώστε τη χούντα στο λαό".
Φ ο β ά μ α ι τους ανθρώπους που με καταλερωμένη τη φωλιά πασχίζουν τώρα να βρουν λεκέδες στη δική σου.
Φ ο β ά μ α ι τους ανθρώπους που σου κλείναν την πόρτα μην τυχόν και τους δώσεις κουπόνια και τώρα τους βλέπεις στο Πολυτεχνείο να καταθέτουν γαρίφαλα και να δακρύζουν.
Φ ο β ά μ α ι τους ανθρώπους που γέμιζαν τις ταβέρνες και τα σπάζαν στα μπουζούκια κάθε βράδυ και τώρα τα ξανασπάζουν όταν τους πιάνει το μεράκι της Φαραντούρη και έχουν και "απόψεις".
Φ ο β ά μ α ι τους ανθρώπους που άλλαζαν πεζοδρόμιο όταν σε συναντούσαν και τώρα σε λοιδορούν γιατί, λέει, δεν βαδίζεις ίσιο δόμο.
Φ ο β ά μ α ι , φοβάμαι πολλούς ανθρώπους.
Φέτος φοβήθηκα ακόμη περισσότερο.

Μανόλης ΑναγνωστάκηςΝοέμβρης 1983

somewhere over the rainbow way up high..κάπου εκεί είμαι κ γω μάλλον,όχι άνθρωπος..ουράνιο τόξο

καλοκαίρι 2008,έχουν περάσει πολλά χρόνια αλλά ποιος νοιάζεται?!Δεν θα έγραφα αν δεν είχα επηρεαστεί άρα το να επηρεάζεσαι από τους άλλους δεν είναι κ τόσο κακό τελικά,απλά κάποιοι δεν το καταλαβαίνουν δυστυχώς..Έχω σκεφτεί άπειρες φορές να σταματήσω να γράφω γτ έτσι κ αλλιώς δεν αξίζω κάτι το ιδιαίτερο,τουλάχιστον τπτ παραπάνω από αυτά που ήδη έχω..ένα διαμέρισμα,μια σκατοεποχιακή δουλειά,άφθονο διάβασμα για ένα σχετικά καλύτερο μέλλον από αυτό που θα έχω αν δεν μορφωθώ κ πάει λέγοντας.Ίσως είναι αρκετά,ίσως όχι,δεν ξέρω,δεν ξέρεις,πού πηγαίνω πού με πηγαίνεις?η ζωή κυλάει σαν μια ρόδα,περνάει από δρόμους μέσα σε πόλεις,από φτωχά στενά που σφήζουν από ζωή μέχρι ο θάνατος να τα επισκεφτεί στις γωνίες της ντροπής,μέσα από βουνά,θάλασσες,ποτάμια,πέρα από πράσινους κάμπους κ γαλάζιους ουρανούς.Με φαντάζομαι κάτι φορές εκεί,να κοιτάζω τριγύρω κ να βλέπω το απέραντο γαλάζιο,να έχω ένα σπιτάκι δίπλα στη θάλασσα όπου θα μπορώ να βλέπω τα κύμματα να σκάνε στην αμμουδιά μετά από τα ταξίδια τους,ελπίζοντας ότι κάποια μέρα θα ταξιδέψω κ γω!Δεν ξέρω πως,δεν έχω τη δυνατότητα αλλά αφού μπορώ να το ονειρευτώ κ να το φανταστώ θα το υλοποιήσω κάποτε,δεν θα μείνει ένα όνειρο ουτοπικό γτ ό,τι κ να λένε δεν με ξέρουν!Τίποτα δεν ξέρουν!μόνο να σου λένε ψέμματα κ να σε κρατάνε πίσω,να σε κάνουν να κρύβεσαι όταν δεν υπάρχει λόγος,όταν ξέρεις ότι μπορείς να τα καταφέρεις αλλά δεν θέλουν να επιτύχεις!Δεν είσαι αντάξιος των προσδοκιώνς τους τελικά αλλά δεν σε νοιάζει,χαίρεσαι την κάθε στιγμή...Τρόπος έκφρασης..Ποιος πραγματικά ξέρει τί πάει να πει εκφράζομαι?!Βγάζω από μέσα μου ό,τι με πληγώνει(όχι απαραίτητα) λέω στον άλλο ό,τι νιώθω με οποιονδήποτε τρόπο,θέατρο,μουσική,συγγραφή,φωτογραφία,σχέδιο,ζωγραφική,κινηματογράφος...Τα πάντα,ότι έχει ζωή κ δίνει την αίσθηση αυτή στους άλλους αλλά κ στον ίδιο τον δημιουργό του..Δεν αποκαλλώ τον εαυτό μου καλλιτέχνη,ποτέ δεν θα το κάνω γιατί δεν πληρώ τις προυποθέσεις,είμαι πολύ "μικρή" για κάτι σαν κ αυτό,δεν με αποκαλλώ ούτε καν άνθρωπο!Προτιμώ να με βλέπω σαν συναισθήματα πέρα από ένα σάπιο εγώ,θέλω να βλέπω τα χρώματά μου,αυτά που μου στέρησαν όταν ήμουν παιδί εγώ θα τα διεκδικήσω κ θα τα πάρω πίσω,γιατί είναι δικά μου!Βρήκα τον δρόμο μου κ περπατώ πάνω σ'αυτόν πλέον.Δεν φοβάμαι,ποτέ μου δεν φοβήθηκα,δείχνω τι είμαι,δεν κρύβομαι...δεν υπάρχει λόγος να κρύβομαι...Έμαθα κάτι βασικό σε έναν κόσμο σαν κ αυτό κ δεν ξέρω ποιον να ευχαριστήσω κ τι να πω αλλά αγαπώ τους ανθρώπους,δεν φοβάμαι κανένα...όπως αγαπώ τη ζωή η ζωή είναι αγάπη..είμαι ένας εξπρεσιονιστής,ένας ιδεαλιστής,ένας ειρηνιστής,ένας ελεύθερος άνθρωπος(?)ίσως,αλλά είμαι ελεύθερη σε έναν κόσμο φυλακισμένο..βρήκα διέξοδο κ χαίρομαι γι'αυτό..δεν νομίζω να γυρίσω αλλά πάνω απ'όλα θα ήθελα κάποιοι να μην ξεχνούν ότι δεν κρίνομαι σαν καλλιτέχνης αλλά σαν ένα συναίσθημα,γιατί αυτό είναι ο άνθρωπος..αν ποτέ με αποκαλέσουν έτσι..



somewhere over the rainbow,way up high...
καλό καλοκαίρι

κάτι λείπει..

θες δύναμη.γυρεύεις ζωή μα δεν έχεις ψυχή.ζεις πλασματικά μέσα σε υλικά.δεν έχεις τίποτα δικό σου τελικά.ο καθένας μια ιστορία.δεν υπάρχει τέλος ούτε κ αρχή όλα είναι μια στιγμή...νιώθεις την ελευθερία μα ακόμα την αποζητάς.μακάρι να την βρεις στο τελος.αναπάντητα ερωτήματα.αδιέξοδα μέσα στο σκοτάδι όλα μπροστά οδηγούν κ όλα πίσω στην αρχή σε φέρνουν.σταμάτα να γκρινιάζεις άνθρωπε!δες τον ήλιο,τη χαρά,τη ζωή που δίπλα σου απλώνεται.νιώσε την αγάπη κ ας μην ακούς τις σκέψεις σου..αξίζει πιο πολύ απ'οτιδήποτε άλλο άκουσε τη φωνή αυτή μια φορά.πέρασε κ άλλος ένας χρόνος κ όμως ακόμα εδώ κοιτώντας τη θάλασσα,μακάρι να κράταγε για πάντα αυτή η στιγμή.μου λείπει κάτι,μου λείπει ζωή,μου λείπεις εσύ.... πέρασαν 2 μήνες κ όμως ακόμα σε γυρεύω.the sun still sets on you...σ'αγάπησα,σ'αγαπώ κ θα σ'αγαπώ όπως κανέναν άλλο,δεν πειράζει που δεν στο είπα κ που ποτέ δεν θα το μάθεις λυπάμαι μόνο που τώρα δεν είσαι εδώ..