Πέμπτη 23 Οκτωβρίου 2008

ανυπαρξία

είμαι,είμαι,είμαι...ουφ!τί είμαι?!είμαι ένας άνθρωπος μάλλον,αν κ πολλοί δεν το νομίζουν αλλά αυτή τη στιγμή έχω χρώματα,πολλά χρώματα!ουράνιο τόξο στα χέρια μου κρατάω :) τέλος πάντων,νιώθω ελεύθερη κ ευτυχισμένη δεν με νοιάζει τι λένε οι γύρω μου εγώ με βρήκα εκεί πιο κάτω στο στενό δίπλα από την κρεπερί που δούλεψα για πρώτη φορά στη ζωή μου,κάπου εκεί με είχα αφήσει τότε κ τώρα με ξαναβρήκα κ με πήρα αγκαλιά,με κράτησα σφιχτά κ χαμογέλασα ξανά...είναι όμορφα,όλα είναι πολύ όμορφα,απλά υπέροχα!αγάπω τη ζωή,η ζωή είναι αγάπη!:) δεν φοβάμαι κανέναν(περίπου) νιώθω όμορφα!μη μου χαλάτε τη γαμημένη αυτή στιγμή!επιτέλους ΖΩ,ΑΝΑΠΝΕΩ,ΥΠΑΡΧΩ,ΕΙΜΑΙ ΖΩΝΤΑΝΗ! θέλω απλά να φωνάξω δυνατά στο βράχο απάνω,εκεί στο πάρκο που κάποτε κάναμε όνειρα μα τώρα ούτε που με χαιρετάς,να φωνάξω κ να βγάλω μια κραυγή!όχι έναν βουβό αλαλαγμό τώρα πια,αλλά κάτι που να βγαίνει μέσα από την ψυχή με δάκρια στα μάτια,αν κ δεν μου αρέσει να κλαίω αισθάνομαι αδύναμη,κυρίως όταν με βλέπουν.Αλλά θα ήθελα να ήσουν εκεί,να με δεις να κλαίω κ να φωνάζω απελευθερωμένη από τις φοβίες μου κ τις προκαταλήψεις μου,επιτέλους στον ίσιο μου δρόμο να τρέχω με 100 χμ/ώρα!επιτέλους ελεύθερη!κάτι που εσύ ίσως να μην ζήσεις γιατί έχεις αρνηθεί τη ζωή σου καιρό τώρα κ μαζί με αυτήν κ μένα...σ'είχα φιλήσει με είχες πληγώσει μα δεν σου λείπω ούτε μ'αγαπάς αλλά μου λείπεις πολύ κ σ'αγαπώ όμως είμαι εντάξει!:) να 'σαι καλά όπου κ να 'σαι δεν σε ξεχνώ να το θυμάσαι ;) επιστρέφοντας στο λιμάνι που κάνω πάντα όνειρα θερινής νυκτός θα σου πω σ'αγαπώ,θα κάθομαι ασάλευτη κ τα καράβια που έρχονται κ φεύγουν θα κοιτώ.Έτσι κ η ζωή φεύγει κ έρχεται σε μια στιγμή,είναι άσχημο κ όμορφο την ίδια στιγμή...παράξενο κ όμως θαυμάσιο το λατρεύω,σε λατρεύω..απλά αγαπώ κ αδιαφορώ πλέον,αγαπώ κ ας μην με αγαπούν είστε όλοι απλά υπέροχοι,καλοί κ μαλάκες!έχετε όνειρα από το πιο απλό μέχρι το πιο σύνθετο κ αυτό σας κάνει υπέροχους στα μάτια κ πάνω απ'όλα ανθρώπους μόνο εμένα φοβάμαι,δεν νομίζω ότι με αγαπώ αλλά δεν έχει σημασία,ζω γι'αυτούς πονάω όμως για μένα γι'αυτό κ αντιστέκομαι σε όσα φαντάζουν ξένα όμως τώρα πια όταν με χτυπούν δεν σιωπώ μα τους χτυπώ κ γω ;) βρήκα δικό μου τρόπο για να ζω πάρτε το απόφαση!είμαι Ε-Υ-Τ-Υ-Χ-Ι-Σ-Μ-Ε-Ν-Η!Ε-Λ-Ε-Υ-Θ-Ε-Ρ-Η(!):)

Κυριακή 12 Οκτωβρίου 2008

Λίγο πριν χαθώ...


είμαι το νήμα που λίγο θέλει να κοπεί.
είμαι η ζωή που δεν μ' αφήνει να προχωρήσω.
είμαι ο ηθοποιός που ζει πάνω στη σκηνή.
είμαι ένας άνθρωπος, είναι μια ακόμα παράσταση που παίζω.

~~~~~~~~~~~~~

προχώρησα στο δάσος κ γνώρισα τη νύχτα.
κοίταξα τ' αστέρια στα μάτια.
μου χαμογέλασαν κ μου είπαν την αλήθεια
όλα όσα έζησα θα σβήσουν μία μέρα σαν καντήλια.

~~~~~~~~~~~~~

σταμάτησα να ψάχνω, σταμάτησα ν' αναζητώ.
κοιτάζω θάλασσα, βουνά κ ουρανό.
τα κύματα σκάνε στα βράχια με οργή κ μίσος.
αναρωτιέμαι αν η καρδιά μου με συναισθήματα έχει πλημμυρίσει.
όσα κ αν προσπάθησα δεν βρήκα λύση.
τα προβλήματα με έπνιξαν
κ η πόλη σαν ένα τέρας με καταβρόχθισε
η θάλασσα τώρα ήρεμη παίζει με την αμμουδιά
εγώ όμως τη φοβάμαι
έχασα κάτι μέσα της, έχασα εσένα, έχασα εμένα.
θα την καταπιώ ή θα με καταπιεί μα ό, τι κ αν γίνει θα είμαι εκεί την αυγή
πρησμένη, μελανιασμένη κ χλωμή
πάρε με μακριά κ ας μην ακούγεται πια η καρδιά...
θέλω κ άλλες θάλασσες να δω
οι λίμνες είναι αγνές κ δεν με φοβίζουν
η θάλασσα όμως είναι από μένα πιο δυνατή κ με τρομάζει
θέλω να την νικήσω. αν τη μάθω θα είμαι κ γω δυνατή.
έκλεισα τα μάτια. έκανα μια ευχή. περίμενα να έρθεις την αυγή μα δε φάνηκες, ούτε αύριο, ούτε την επόμενη μέρα ούτε μετά από χρόνια πολλά κ έτσι ήρθες ένα πρωί να με βρεις μα ήταν πια αργά κ γω πνιγμένη σε προβλήματα, μοναξιά, όνειρα απατηλά να κείτομαι στην ακροθαλασσιά...με έχασες πριν σε χάσω τελικά.

Νικόλας Άσιμος

Νικόλας Άσιμος
"Ελπίζω κάποτε ν' ακουστώ μέσα στο φαλημέντο του κόσμου..."