περί ρατσισμού

μισώ τον ρατσισμό. ανέκαθεν τον μισούσα δεν είναι ότι ξαφνικά μια μέρα σκέφτηκα ότι πρέπει να αγαπώ τον συνάνθρωπό μου ως έχει και να μην απαιτώ από αυτόν να γίνει κάτι που δεν είναι ούτε να τον κατακρίνω γιατί δεν μπορεί να αλλάξει αυτό που είναι. όλοι άνθρωποι είμαστε και μου τη δίνει όταν ακούω σχόλια του τύπου "ναι και που είμαστε όλοι άνθρωποι τί πάει να πει αυτό ?άλλοι είναι ανώτεροι, άλλοι όχι.. " ή "ωραία όλοι άνθρωποι είμαστε, αλλά ΑΥΤΟΙ πρέπει να μάθουν να μας σέβονται. " κλπ κλπ. ο ρατσισμός είναι κάτι που πηγάζει από μέσα μας και το εντρυφύουν οι γονείς μας και το κοινωνικό σύνολο που μας περιβάλλει, το θέμα είναι ότι ο καθένας τον δέχεται και τον αντιμετωπίζει διαφορετικά και αν και αντικειμενικά το σωστό είναι να μην είμαστε ρατσιστές κάποιοι μας έκαναν να πιστεύουμε ότι όχι, αυτό δεν είναι αντικειμενικό και ο καθένας πρέπει να διακρίνεται έστω και λίγο σε οποιοδήποτε θέμα από τους υπόλοιπους ώστε να μπορέσουμε να φτιάξουμε την τέλεια διαβαθμισμένη κοινωνία σε όλους τους τομείς ! απορώ που ο άνθρωπος μπορεί και σκέφτεται έτσι τελικά και πόσο μάλλον ο βαθιά θρησκευόμενος άνθρωπος και δε οι χριστιανοί ! όπως και να 'χει όλα αυτά είναι απλές καθημερινές σκέψεις που δν απασχολούν μόνο εμένα. το θέμα όμως είναι ότι δεν μας φτάνει που είμαστε ρατσιστές λόγω φυλής, χρώματος, κοινωνικού κ οικονομικού στάτους ή μορφωτικού, είμαστε ρατσιστές και όσον αφορά στην αγάπη. επειδή το θέμα είναι μεγάλο και δεν έχω τη διάθεση για τέτοιο κείμενο ένα μόνο θα πω, αγάπη ανεξαρτήτως φύλου, θρησκείας, χρώματος, μοφωτικού, κοινωνικού και οικονομικού status.. αγάπη δίχως σύνορα.

και στο θέμα αυτό ας γίνουμε λίγο εγωιστές και να σκεφτόμαστε ΜΟΝΟ τον εαυτό μας μπας και αφήσουμε τους γύρω μας στην ησυχία τους και βρουν και αυτοί την ευτυχία.

τι είναι φυσιολογικό τελικά ;

τελικά τί ορίζεις ως φυσιολογικό άνθρωπε ?το κοινά αποδεκτό ή εκείνο που εσύ έχεις συνηθίσει και το αντιλαμβάνεσαι πλέον ως φυσιολογικό και στη συνέχεια το χαρακτηρίζεις σωστό ?στην τελική τί είναι σωστό, τί λάθος ?όλα είναι υποκειμενικές εκτιμήσεις ατόμων που θέλουν να πιστεύουν ότι σκέφτονται αντικειμενικά, εφόσον θεωρούν ότι υπάρχει καθαρή αντικειμενικότητα στη ζωή μας..
η σεξουαλικότητα είναι κάτι που μας δίνεται με βάση το φύλο, όμως το πως θα την χειριστούμε είναι εντελώς διαφορετικό θέμα.. αυτό που χαρακτηρίζει τις σχέσεις μας δεν είναι το φύλο, η ηλικία, η εμφάνιση, η οικογένεια και ό,τι άλλο θα μπορούσε κανείς να θεωρήσει ότι τις επηρεάζει άμεσα, αλλά το ποιον ή ποια αγαπάμε και ερωτευόμαστε, κάτι το οποίο δεν το επιλέγουμε και δεν το ελέγχουμε εμείς οι ίδιοι, δεν ξυπνάμε δηλαδή ένα πρωί και λέμε "ωραία μέρα σήμερα, ας ερωτευτώ τον κολλητό μου !".. κάτι τέτοιο δεν υφίσταται γιατί η καρδιά επιλέγει μόνη της το μονοπάτι που θα βαδίσει είτε είναι εύκολο είτε δύσκολο, απλά το διαλέγει και δεν μας ρωτάει, αλλά ούτε και ενδιαφέρεται για το πως το βλέπουμε..
κάθε άνθρωπος εκπέμπει κάτι εντελώς διαφορετικό, κατί που εμάς μπορεί να μας αρέσει, ενώ σε κάποιον άλλο όχι..
ερωτευόμαστε συνέχεια τα άτομα που έχουμε δίπλα, αλλά ίσως με μια διαφορετική μορφή έρωτα από αυτήν της καθαρά σεξουαλικής έλξης που αποτελεί τη γενετήσια ορμή και ανάγκη του ανθρώπου.
ερωτευόμαστε τους καθηγητές μας, τους φίλους μας, τους γνωστούς, έναν περαστικό.. τον οποιοδήποτε !
το πρόβλημα συνήθως είναι όταν ερωτευόμαστε άτομα του ίδιου φύλου, κάτι το οποίο προς το παρόν τουλάχιστον δεν είναι κοινά αποδεκτό από πολλούς, αλλά είναι απόλυτα φυσιολογικό είτε από ιατρική άποψη είτε από ψυχική.. δεν είναι ασθένεια η ομοφυλοφιλία ή η αμφιφυλοφιλία, αντιθέτως είναι κάτι το απολύτως φυσιολογικό στη φύση καθώς όντας και εμείς ζώα ακολουθούμε τις συνήθειες τους χωρίς να το καταλαβαίνουμε και να το αποδεχόμαστε.. όπως συναντώνται ομοφυλόφιλα ζώα στη φύση έτσι και άνθρωποι.
η αγάπη και ο έρωτας είναι υπέροχα συναισθήματα αρκεί να τα νιώσει κανείς και τα αποδεχτεί, γιατί μαζί με τη χαρά και την ευτυχία συνήθως φέρνουν και πολύ πόνο και ο πόνος μας τρομάζει και μας απωθεί..
το θέμα είναι πως όλοι μπορούμε να νιώσουμε αγάπη αρκεί να το θέλουμε και αυτό θα πρέπει κάποιοι να το καταλάβουν, γιατί δεν έχει νόημα να διαχωρίζουμε τους ανθρώπους σε στρειτ, γκει ή μπάι θα πρέπει όλοι να είμαστε ένα και να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν υπάρχει κάτι το μη φυσιολογικό στις ανθρώπινες και σχέσεις γιατί στη φύση όλα επιτρέπονται και όλα είναι φυσιολογικά μένει μόνο εμείς να το αποδεχτούμε αυτό.. ή μάλλον όχι εμείς, αλλά εσείς !