Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν' αγωνίζεσαι
για την ειρήνη και για το δίκιο.
Θα βγεις στους δρόμους , θα φωνάξεις
τα χείλη σου θα ματώσουν απ' τις φωνές
Το πρόσωπό σου θα ματώσει απ' τις σφαίρες
μα δε θα κάνεις ούτε βήμα πίσω.
Κάθε κραυγή σου θα ' ναι μια πετριά
στα τζάμια των πολεμοκάπηλων.
Κάθε χειρονομία σου θα 'ναι
για να γκρεμίζει την αδικία.
Δεν πρέπει ούτε στιγμή να υποχωρήσεις,
ούτε στιγμή να ξεχαστείς.
Είναι σκληρές οι μέρες που ζούμε.
Μια στιγμή αν ξεχαστείς,
αύριο οι άνθρωποι θα χάνονται
στη δίνη του πολέμου,
έτσι και σταματήσεις
για μια στιγμή να ονειρευτείς
εκατομμύρια ανθρώπινα όνειρα
θα γίνουν στάχτη απ' τις φωτιές.
Δεν έχεις καιρό, δεν έχεις καιρό για τον εαυτό σου
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
μπορεί να χρειαστεί και να πεθάνεις
για να ζήσουν οι άλλοι.
Θα πρέπει να μπορείς να θυσιάζεσαι
ένα οποιοδήποτε πρωινό.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
θα πρέπει να μπορείς να στέκεσαι
μπρος στα ντουφέκια!
ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ
[ειλικρινα αν ποτε το διαβασεις αυτο επειδη τελικα εχουμε συναντηθει θα αισθανθω πολυ αβολα....αλλα λεω το ευχαριστω με ειλικρινια κ ελπιζω μονο να σου αρεσε αυτο που ειχα γραψει ή κ να σε αγγιξε εστω κ λιγο γιατι αυτος ειναι ο σκοπος μου γι'αυτο κ γραφω γενικοτερα :)]
"το μοναδικο αξιολογο κειμενο που μας επιτρεψανε ποτε να διαβασουμε στη γιορτη της 17 νοεμβρη στο σχολειο...ολα τα αλλα απαγορευτηκαν κ θεωρηθηκαν "ακαταλληλα" απο το διευθυντη διοτι προωθουνται μεσω αυτων,συμφωνα με τους εκπαιδευτικους παντα,αριστερες κ αναρχικες ιδεες που δεν αρμοζουν σε μια κοινωνια οπως κ αυτη...
κ τλκ ισως δεν αρμοζουν σε μια κοινωνια γεματη δηθεν κ ψευτια,σε μια κοινωνια που κανεις δεν πολεμα κ αντιστεκεται,που κανεις δεν σηκωνει το κεφαλι ψηλα απεναντι στα μεγαλα αφεντικα κ καταληγουμε ολοι πιονια μετα απο χρονια σε αλλων σκακιερα διχως ζωη,ελπιδες κ ονειρα...μεσα σε εναν κοσμο υλιστικο,γεματο αριθμους...
σαπια ιδανικα για τους περισσοτερους κ οσοι το παιρνουν σοβαρα χανονται μεσα στα στενα υστερα απο χρονια,καλλιτεχνες του δρομου που αν δεν γλυψουν κωλους θα μεινουν παντα εκει κ δεν θα "ανεβουν" ποτε...
ετσι ειναι τελικα κ αναρωτιεμαι ποσοι απο μας θα συνεχισουμε να πολεμαμε καθημερινα για αυτα που μας ανηκουν...οχι πατριδες κ συμβολα,αλλα αξιες,ιδανικα,ενα καλυτερο αυριο,οχι καταπιεση αλλα πραγματικη ελευθερια...πραγματα καθαρα πνευματικα κ οχι υλιστικα για να καταφερουμε να θεωρηθουμε ανθρωποι τελικα κ οχι ζωα που μαλωνουν για μια περιοχη κ για ενα "κομματι κρεας"....:/
τελος παντων ειναι πολλα,παρα πολλα βασικα απλα μου θυμισε αρκετα πραγματα που ειχα ξεχασει το κειμενο αυτο κ χαιρομαι που υπαρχουν κ αλλοι ανθρωποι που ισως να σκεφτονται ετσι ακομα κ αν δεν τους ξερω :)
ειναι απλα τελειο!!
λεει τοσα πολλα κ ομως υπαρχουν κ αλλα...:) ;)
«Γι’ αυτό σου λέω.
Μην κοιμάσαι: είναι επικίνδυνο.
Μην ξυπνάς: Θα μετανιώσεις.»"
ΥΓ:Ιωαννα να 'σαι παντα καλα σου χρωσταω πολλα τελικα....
ελπιζω να ξανασυναντηθουμε καποτε,δεν ξεχναω....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου