Ναρκωτικά. Μια λέξη που η σημασία της συνδέεται άμεσα με τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο. Μια λέξη που παραπέμπει σε μια σειρά γεγονότων και καταστάσεων που είναι ταυτόχρονα αίτια και αποτελέσματα μιας γενικευμένης κοινωνικο-οικονομικής κρίσης.
Η λέξη ναρκωτικά από μόνη της δε λέει τίποτα. Είναι η ιστορικο-κοινωνική διάσταση του περιεχομένου της (τόσο σε επίπεδο χημικής σύνθεσης της οποιασδήποτε ουσίας, όσο και στο επίπεδο του ρόλου που αυτή παίζει σε μια δοσμένη κοινωνικο-ιστορική στιγμή, αλλά και σε επίπεδο αντανάκλασης αυτού του ρόλου στην ανθρώπινη συνείδηση) που έχει σημασία και πραγματική υπόσταση κοινωνικού φαινομένου.
Μέσα σε αυτά τα πλαίσια οι όροι που συνδέονται με το πρόβλημα των ναρκωτικών μπορούν να πάρουν χαρακτήρα ανατροπής, αλλά να πάρουν επίσης και χαρακτήρα αναπαραγωγής των αιτιών που το γεννούν. Πολλές φορές συνειδητά ή ασυνείδητα ζητήματα όπως αυτό της πρόληψης, θεραπείας και κοινωνικής επανένταξης ή αυτά που αφορούν το διαχωρισμό σκληρών και μαλακών ναρκωτικών, την καταστολή και τη νομιμοποίηση, ζητήματα ακόμα που αφορούν τη σχέση ατόμου και κοινωνίας, τις έννοιες της ελευθερίας, της αυτονομίας, της ηθικής κλπ., αντιμετωπίζονται μεταφυσικά και μοιραία - αρκετές φορές - ταυτίζουν τις λύσεις του προβλήματος με τα αίτιά του. Η διέξοδος που προτείνεται στο αδιέξοδο της τοξικομανίας δεν είναι παρά η αναπαραγωγή, σε τελευταία ανάλυση, των όρων που τη δημιούργησαν. Δηλαδή στην καλύτερη περίπτωση μια κοινωνία που έχει ανάγκη από ναρκομανείς χωρίς ναρκωτικά και στη χειρότερη μια κοινωνία που έχει αναγάγει σε αξία την ανάγκη ναρκωτικών. Η αντίφαση είναι απόλυτη.
Η εξάρτηση σαν κοινωνικό φαινόμενο είναι αποτέλεσμα των ατομικιστικών αξιών των καπιταλιστικών κοινωνιών. Τα ναρκωτικά σαν προϊόντα κατανάλωσης διέπονται από τους νόμους της εμπορευματοποίησης και επηρεάζονται από τις αλλαγές του τρόπου ζωής, τις τοπικές ή εθνικές παραδόσεις, τα κυκλώματα διακίνησης, τις εθνικές πολιτικές. Σαν ιδεολογικό όπλο χρησιμοποιούνται για την κυριαρχία της αστικής τάξης μέσα από τον κοινωνικό έλεγχο της νεολαίας που "ναρκωμένη" τίθεται εκτός μάχης.
Το διεθνές χρηματιστικό κεφάλαιο στην ανακύκλωσή του έχει ανάγκη από τα τεράστια ποσά των "ξεπλυμένων", στις μεγάλες τράπεζες της Ελβετίας, του Παναμά, της Καραϊβικής, της Ουρουγουάης, ναρκοδολαρίων - για αυτό κρατά σαν κόρη οφθαλμού το τραπεζικό μυστικό - και από τις μυστικές υπηρεσίες του ιμπεριαλισμού. Ολα βέβαια γίνονται στο όνομα του ιερού, όπως ισχυρίζονται, "πολέμου κατά των ναρκωτικών", στην ουσία όμως για την επιβολή του οικονομικού και κοινωνικού ελέγχου. Στο βαθμό που οι κοινωνικές αντιθέσεις οξύνονται, σαν έκφραση του παρασιτισμού, της σήψης του μονοπωλιακού καπιταλισμού, το φαινόμενο της εξάρτησης παίρνει όλο και πιο τρομακτικές διαστάσεις, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Αυτές οι ανησυχητικές διαστάσεις επιβάλλουν όσο ποτέ άλλοτε - όπως τονίζεται στην ανακοίνωση του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, 12.11.1996 - να γίνει το πρόβλημα αυτό υπόθεση συστηματικού και πολύμορφου αγώνα της εργατικής τάξης και της νεολαίας.
Σκοπός του παρόντος κειμένου είναι να αναδείξει ορισμένες ιδεολογικές πλευρές του προβλήματος που ίσως βοηθήσουν στην πάλη κατά της εξάρτησης που έτσι και αλλιώς είναι μέρος της γενικότερης πάλης κατά της εξουσίας των μονοπωλίων και των πολιτικών διατήρησης του πολιτισμού της παρακμής.
πηγή πληροφοριών: http://www.kke.gr/kke.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου