άνεμος

Το φύσημα του ανέμου σκορπάει μακριά τα όνειρά σου, παίρνει την ψυχή σου και την πετάει όπως τη γόπα απ’ το τσιγάρο, την κάνει χίλια μικρά κομμάτια κι εσύ τη μαζεύεις όπως το σπασμένο γυαλί..
Ντύνεις τη θλίψη σου με κάθε λογής κουρέλι.
Κρύβεις τον εαυτό σου πίσω από μια μάσκα περίτχενα φτιαγμένη από φανταχτερά υλικά, να μοιάζει όλο και περισσότερο ξένη, να μοιάζει όλο και περισσότερο απόμακρη.
Βρίσκεις τον εαυτό σου μέσα σε παλιές φωτογραφίες μα και αυτές με τον καιρό δε σου θυμίζουν τίποτα πια.
Ξέχασες πως είναι να αγαπάς, πως είναι να μισείς...
Ξέχασες πως είναι η αλήθεια.
Ό, τι απέμεινε από την ευτυχία σου κείτεται νεκρό μέσα στο βυθό της μοναξιάς σου.
Τα δάκρυά σου μυρίζουν αλμύρα, το πρόσωπό σου γέμισε ρυτίδες και τα μάτια σου πια το άπειρο δεν ατενίζουν.
Μοιάζει με χθες που μίλαγες όλο σχέδια και όνειρα για το αύριο, μα σήμερα…
Σήμερα είναι μια άλλη μέρα.
Σήμερα δεν είσαι εσύ.
Σήμερα είσαι το αποτέλεσμα του χθες.
Ένα χθες που πονάει, ένα χθες που σε κάνει να γυρνάς πάντα εδώ.
Χίλια κομμάτια η ζωή σου.
Δεν υπάρχει σωτηρία, δεν υπάρχει λύτρωση απ’ τα δεσμά του παρελθόντος.
Από τις αναμνήσεις που στριφογυρνάνε στο μυαλό σου.
Δεν υπάρχει τρόπος να ξεφύγεις από εσένα.
Και εσύ είσαι ο μεγαλύτερος αντίπαλος του εαυτού σου.
Εκείνος που μέχρι τώρα δεν κατάφερες να κερδίσεις.
Σάπια ευτυχία, σάπια ιδεολογία, σάπια ιδανικά, σάπια ζωή.
Σάπια όλα αυτά που σε κάνουν να ελπίζεις και να προσπαθείς.
Φταίει η υποκρισία σου.
Φταις εσύ…

Ποιος μπορεί να δει στα βάθη της ψυχής σου και να μη τρομάξει από αυτά που κρύβεις;
Ποιος μπορεί να σ' αγαπήσει όπως είσαι και όχι θέλοντας να σε αλλάξει;
Ποιος φίλος ή εραστής θα σταθεί δίπλα σου σε κάθε δυσκολία;
Ποιον να πιστέψεις, να αγαπήσεις, να εμπιστευτείς;
Ποιος θα είναι όλα αυτά που θέλεις και χρειάζεσαι χωρίς να του το ζητήσεις απλά και μόνο βλέποντας τα μάτια σου, τον καθρέφτη της ψυχής σου;
Πού είναι αυτό το αληθινό;;;
Φίλοι, σχέσεις, οικογένεια όλα έρχονται και φεύγουν, τί είναι αυτό που μένει τελικά;
Σαθρότητα..

Λυπάμαι για τον πόνο που έχω προκαλέσει και για τον πόνο που ίσως προκαλέσω μελλοντικά, αλλά έτσι είμαι εγώ... ξύδι στην πληγή.... ένα λάθος που πια είναι μη αντιστρέψιμο.