Σάββατο 17 Οκτωβρίου 2009

ακροβατώντας

συναισθήματα από αέρα και χώμα..
ζωή πάνω σε τεντωμένο νήμα
παραπατάς μια στο τίποτα μια στο πουθενά..
καθημερινά αγκαλιάζεις όλο και περισσότερο το σκοτάδι της ψυχής,το κενό της δικής σου αβύσσου.
δεν ξέρεις ν' αγαπάς ξέρεις όμως να πονάς.
διώχνεις ό,τι όμορφο σε πλησιάσει και κρατάς μόνο ότι σε πληγώσει
ζεις όταν πονάς,πεθαίνεις όταν αγαπάς..
θέλεις ν' αγγίξεις πάλι τον καπνό που γύρω σου απλώνεται σιγά σιγά
θέλεις να σκορπίσεις στα όνειρά σου τη μοναξιά,να ζωγραφίσεις πάνω σε μουσαμάδες,να πετάξεις ό,τι σε βαραίνει μακριά.
θα μπορούσε να ήταν η αρχή κάτι καλού,είναι όμως η αρχή του τέλους όσων χρόνια τώρα πάσχισες να αποκτήσεις και να χτίσεις στο διάβα σου..

αγαπώ όλα εκείνα που έχουν φύγει με το χθες και φοβάμαι όσα το αύριο θα φέρει..είναι που ποτέ δεν έμαθα να ζω το σήμερα......

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Νικόλας Άσιμος

Νικόλας Άσιμος
"Ελπίζω κάποτε ν' ακουστώ μέσα στο φαλημέντο του κόσμου..."