όταν τ'αστέρια σβήνουνε πες μου που πάνε..

Αγγίζοντας την ανυπαρξία κάτι ώρες μου δίνεται η εντύπωση όχι ότι δεν υπάρχω αλλά ότι δεν θέλουν να πιστέψουν ότι υπάρχω.Είναι όπως στα άσχημα όνειρα που φωνάζεις κ φωνάζεις πασχίζοντας να σωθείς από κάτι κακό όμως κανείς δεν σε ακούει σαν να είσαι σε μια γυάλα κλεισμένος εσύ κ οι φοβίες σου,έτσι κ τώρα.Μιλάω κ όμως η φωνή μου δεν έχει αντίκρυσμα.Χτυπάει πάντα σε έναν τοίχο από "ωριμότητα" κ γυρίζει πάλι πίσω σε εμένα ωθώντας με σε ριζικές αλλαγές δίχως νόημα κ σκοπό.Μου θυμίζει λόγια άλλων που οικειοποιήθηκα,λέξεις κ πράξεις που πίστεψα σε αυτές,ανθρώπους που σεβάστηκα μα στο τέλος τους πλήγωσα γιατί απογοητεύτηκα από τον εαυτό μου κ την αφέλειά του.Σου λένε ότι σε πιστεύουν σ' αγαπούν μα αν δεν προσέξεις θα την πατήσεις. Βγαίνουν κ διατυμπανίζουν τις "απόψεις" τους κατακρίνοντας σε. Σε θεωρούν ικανό φορτώνοντας σε με αέρα δίχως ουσία,σε κάνουν να πετάς έστω κ για λίγο μα δεν τους νοιάζει όταν γκρεμίζεσαι από τα σύννεφα,από το δικό σου μικρό ροζ βασίλειο. Όλα τους φαίνονται απολύτως φυσιολογικά για σένα όμως δεν είναι.Ο πόνος σου είναι η καταναγκαστική σκληραγώγηση που πρέπει να λάβεις για να είσαι δυνατός κ να αντιμετωπίζεις τις δυσκολίες της ζωής μα...είσαι ένα παιδί!Τι 17 τι 18?!Ποια η διαφορά?Ένας χρόνος σε κάνει να ωριμάσει ή σου προσφέρει ΤΙΣ εμπειρίες που θα σε βοηθήσουν να προχωρήσεις με δύναμη στη ζωή σου?ένας χρόνος δεν είναι παρά μια στιγμή.Γι'αυτούς όμως μετριέται σε μήνες,εβδομάδες,μέρες,ώρες,λεπτά,δευτερόλεπτα..σε αριθμούς κ για την ακρίβεια σε 12 μήνες,365 ημέρες,8.760 ώρες,525.600 λεπτά,31.536.000 δευτερόλεπτα. Εύχομαι μεγαλώνοντας να μην γίνω κ γω σαν αυτούς που ενδιαφέρονται μόνο για τους αριθμούς,ό,τι είδους κ αν είναι αυτοί. Πάντα φανταζόμουν το μέλλον για να αντέχω το παρόν τώρα όμως δεν μου έμεινε τίποτα για να ελπίζω κ το μέλλον μου μοιάζει με έρημο καράβι στον ωκεανό τη στιγμή που το παρόν μου έχει γίνει πιο ανυπόφορο από ποτέ."Να βρεις μια καλή δουλειά με χρήματα κ να κάνεις έναν καλό γάμο με παιδιά κ μεγάλο σπίτι."κ όμως αυτό ακούω συνέχεια να μου λένε κ ας έχουμε 2008 σήμερα κ σε μερικές ημέρες 2009..δηλαδή αντί να προχωράμε μένουμε στάσιμοι ή μήπως πηγαίνουμε κ πίσω?Άραγε πηγαίνοντας κόντρα στο ρεύμα προχωράς ή μένεις στάσιμο γιατί δεν μπορείς να ασκήσεις μεγαλύτερη δύναμη από εκείνη του ρεύματος που σε σπρώχνει?Απλές,χαζές,καθημερινές απορίες χωρίς απαντήσεις..μα γιατί κανείς δεν τους δίνει σημασία?κ γιατί όσοι τους δίνουμε θεωρούμαστε υπερευαίσθητοι κ απροσάρμοστοι?Γιατί πρέπει να με κάνουν να λυπάμαι κ να συμπονώ τον εαυτό μου καθημερινά??Ποιος είναι λάθος,εγώ ή αυτοί??Με συμφέρει να πω αυτοί,μα θα έχω δίκιο ή θα γελάσω τον εαυτό μου για μια ακόμη φορά?Κουράστηκα να ψάχνω απεγνωσμένα για απαντήσεις μέσα σε ουσίες σκέφτομαι να τα παρατήσω αλλά κ πάλι δεν έχω κάτι να χάσω άμα συνεχίσω...τουλάχιστον δεν θα ζω κ γω μέσα στη μιζέρια του κόσμου αυτού,θα είμαι ξύπνια μέσα στα όνειρα των άλλων.