Λίγο πριν χαθώ...

είμαι το νήμα που λίγο θέλει να κοπεί.
είμαι η ζωή που δεν μ' αφήνει να προχωρήσω.
είμαι ο ηθοποιός που ζει πάνω στη σκηνή.
είμαι ένας άνθρωπος, είναι μια ακόμα παράσταση που παίζω.

~~~~~~~~~~~~~

προχώρησα στο δάσος κ γνώρισα τη νύχτα.
κοίταξα τ' αστέρια στα μάτια.
μου χαμογέλασαν κ μου είπαν την αλήθεια
όλα όσα έζησα θα σβήσουν μία μέρα σαν καντήλια.

~~~~~~~~~~~~~

σταμάτησα να ψάχνω, σταμάτησα ν' αναζητώ.
κοιτάζω θάλασσα, βουνά κ ουρανό.
τα κύματα σκάνε στα βράχια με οργή κ μίσος.
αναρωτιέμαι αν η καρδιά μου με συναισθήματα έχει πλημμυρίσει.
όσα κ αν προσπάθησα δεν βρήκα λύση.
τα προβλήματα με έπνιξαν
κ η πόλη σαν ένα τέρας με καταβρόχθισε
η θάλασσα τώρα ήρεμη παίζει με την αμμουδιά
εγώ όμως τη φοβάμαι
έχασα κάτι μέσα της, έχασα εσένα, έχασα εμένα.
θα την καταπιώ ή θα με καταπιεί μα ό, τι κ αν γίνει θα είμαι εκεί την αυγή
πρησμένη, μελανιασμένη κ χλωμή
πάρε με μακριά κ ας μην ακούγεται πια η καρδιά...
θέλω κ άλλες θάλασσες να δω
οι λίμνες είναι αγνές κ δεν με φοβίζουν
η θάλασσα όμως είναι από μένα πιο δυνατή κ με τρομάζει
θέλω να την νικήσω. αν τη μάθω θα είμαι κ γω δυνατή.
έκλεισα τα μάτια. έκανα μια ευχή. περίμενα να έρθεις την αυγή μα δε φάνηκες, ούτε αύριο, ούτε την επόμενη μέρα ούτε μετά από χρόνια πολλά κ έτσι ήρθες ένα πρωί να με βρεις μα ήταν πια αργά κ γω πνιγμένη σε προβλήματα, μοναξιά, όνειρα απατηλά να κείτομαι στην ακροθαλασσιά...με έχασες πριν σε χάσω τελικά.