το ταξίδι..

ξυπνάς.είναι πρωί.ανοίγεις τα μάτια κ κοιτάς το ρολόι.σε 1 ώρα πρέπει να είσαι στη δουλειά.να ακούσεις το αφεντικό να σου φωνάζει.μα δε σε νοιάζει.χαίρεσαι ακόμα κ όταν σου φωνάζει.φοράς το καλύτερο χαμόγελό σου κ τον ακούς.απλά ακούς.σηκώνεσαι επιτέλους από το κρεβάτι μετά από ένα 10λεπτο κοιτώντας αθόρυβα το ταβάνι.σκέφτεσαι πως θα ήταν τα πράγματα αν είχες γεννηθεί αλλού,αν είχες κάνει άλλες επιλογές,αν αν αν αν κ πάλι αν.αλλά στο τέλος γυρνάς πίσω στο τώρα κ ζεις το τώρα έρχεσαι πάλι στην πραγματικότητα κ κοιτάς για άλλη μια φορά το ρολόι σου.η ώρα έχει περάσει.είναι κιόλας 9 κ 20 κ σε 40 λεπτά πρέπει να είσαι εκεί να δηλώσεις παρόν στην ξεφτίλας τους.εν τέλει σηκώνεσαι,τρίβεις τα μάτια κ αφαιρείς τις τσίμπλες που εμποδίζουν την όρασή σου.μετά από 10 λεπτά περιποίησης του εαυτού σου(όσο γίνεται πλέον)κοιτάς τον εαυτό σου στον καθρέφτη.βλέπεις τις πρώτες σου ρυτίδες έκφρασης αλλά κ κούρασης.τις επεξεργάζεσαι για λίγο κ μετά σκέφτεσαι πάλι,"γερνάω αλλά δεν είναι έτσι,απλά ωριμάζω..."κ σκας ένα χαμόγελο στον εαυτό σου για να πάει καλά η μέρα σου.ντύνεσαι,παίρνεις πρωινό κ επιτέλους φεύγεις για τη δουλειά.έχεις αργήσει.είναι ήδη 10 κ 10 το μαγαζί έχει ανοίξει,ο κόσμος περιμένει στην ουρά κ εσύ πουθενά.μα δεν σε νοιάζει,είσαι ευτυχισμένος κ ικανοποιημένος με εσένα,με όλα.το αφεντικό σου φωνάζει κ δεν δίνεις σημασία.ούτε καν τον κοιτάζεις στα μάτια.ξεκινάς τη βάρδια σου,ξέρεις ότι θα δουλέψεις υπερωρίες αλλά δεν χαλιέσαι για τίποτα.οι άνθρωποι(πελάτες)έρχονται κ φεύγουν συνέχεια τους εξυπηρετείς,συνήθως κάνοντας πολλά λάθη,έχεις έλλειψη συγκέντρωσης όμως δεν τους νοιάζει αρκεί να είσαι καλός στη δουλειά σου κ έτσι συνεχίζεις να εξυπηρετείς σαν ρομποτ με συγκεκριμένες κινήσεις κ εκφράσεις.τέλος κοιτάς έξω.βλέπεις τον ήλιο,τα πουλιά που κελαηδούν έξω από το παράθυρο στο στενάκι εκείνο που είναι γεμάτο ζωή μέσα στην βαβούρα της πόλης.αισθάνεσαι ότι η ζωή σου χαμογελά.ονειρεύεσαι ότι είσαι μακριά σε ένα εξωτικό νησί(όχι απαραίτητα)κ κάνεις διακοπές.χαμογελάς.είναι υπέροχο.όλη μέρα κάθεσαι κ κάνεις βόλτες στην αμμουδιά χαζεύοντας τα πελώρια κύματα που σκάνε στα πόδια μετά από το μακρινό τους ταξίδι.έχουν έρθει από άλλους κόσμους,άλλα μέρη.αναρωτιέσαι πως να είναι εκεί μακριά κ έτσι αποφασίζεις να κάνεις ένα ταξίδι κ συ κ μέσα σε μια μόνο μέρα έχεις ήδη φύγει κ βρίσκεσαι στο αεροπλάνο που θα σε πάει στην άλλη άκρη του ωκεανού κ εκεί βρίσκεσαι τώρα.έχεις φτάσει στον προορισμό σου.είναι μαγευτικά.νομίζεις ότι είσαι σε άλλο κόσμο.αισθάνεσαι ελεύθερος!πραγματικά ελεύθερος!δεν σε ξέρουν,δεν τους ξέρεις κ ποσώς σε ενδιαφέρει αν θα τους μάθεις ή αν θα σε μάθουν ποτέ.κοιτάς γύρω σου.βλέπεις ανθρώπους.όχι χαμογελαστούς αλλά σκυθρωπούς.μα κ πάλι δεν σε νοιάζει.εσύ είσαι ευτυχισμένος!δεν δουλεύεις.δεν υπάρχει τίποτα που να σε δεσμεύει κ να σε περιορίζει.ξαφνικά κάποιος περνά μπροστά σου.κοιτάζεις κ επεξεργάζεσαι προσεκτικά.είναι μια λεπτή,εκκεντρική μορφή.μια γυναίκα που δε μοιάζει με γυναίκα.έχει κοντά μαλλιά,ατημέλητο στυλ,μοναδικό ίσως κ εκκεντρικό ντύσιμο.την κοιτάς για ώρα κ ξαφνικά σου χαμογελά κ ανταποδίδεις.νομίζεις ότι ο έρωτας την πόρτα σου τώρα χτυπά κ τελικά η αγάπη ήρθε μία μέρα τόσο ξαφνικά.την πλησιάζεις της μιλάς κ βγαίνετε.όταν τελικά μετά από μερικές μέρες χάνεται ξαφνικά.ήταν απλά άλλη μια σκιά του παρελθόντος.όμως θα μείνει χαραγμένη στο μυαλό σου για πάντα ακόμα κ αν κράτησε τόσο λίγο η χαρά.τώρα πια βρίσκεσαι μακριά στο μέλλον.βλέπεις τον εαυτό σου να ταξιδεύει ακόμα ελεύθερος κ πλέον πετάς.πετάς σαν τα πουλιά.τόσο ψηλά που όλα σου φαίνονται τόσο μικρά.οι άνθρωποι είναι σαν μυρμήγκια οργανωμένα σε μικρές κοινωνίες.χαίρεσαι που τους βλέπεις από μακριά.χαίρεσαι που πετάς.(δεν θα πέσεις ποτέ!ποτέ μ'ακούς?!θα είσαι πάντα εκεί ψηλά να τους βλέπεις κ να χαμογελάς!)μα όπως πετάς όλα σκοτεινιάζουν κ πέφτεις πέφτεις γρήγορα δεν καταλαβαίνεις δεν ξέρεις τι συμβαίνει κ στην πτώση σου επάνω ακούς μια φωνή,μια δυνατή αντρική φωνή,"ΞΥΠΝΑ!ΞΥΠΝΑ ΠΙΑ!ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΕΙΣ ΠΑΛΙ Κ ΕΧΕΙΣ ΠΕΤΑΞΕΙ ΜΑΚΡΙΑ!ΞΥΠΝΑΑΑΑΑ!!!"με μια απότομη κίνηση τινάζεις το κεφάλι κ κοιτάζεις έξω!είναι 4.το δρομάκι άδειασε πλέον από ζωή κ πουλιά.ο ήλιος κρύφτηκε πίσω από έναν μαύρο γίγαντα.το αφεντικό σου φωνάζει για μια ακόμα φορά μα εσένα ο νους σου είναι μακριά.ταξιδεύει σε πέλαγα βαθιά,σε λειβάδια πράσινα,βλέπει πεταλούδες κ ουράνια τόξα να του χαμογελούν...δεν έχεις επαφή με την πραγματικότητα κ απλά κουνάς συγκαταβατικά το κεφάλι σου σαν να συμφωνείς με τις ασυναρτησίες του αφεντικού σου.κ έτσι σηκώνεσαι.ανοιγοκλείνεις μια φορά τα μάτια κ συνηδειτποποιείς ότι όλα ήταν ένα υπέροχο όνειρο,που κράτησε όμως τόσο λίγο κ σου είναι απίστευτο να διανοηθείς ότι θα μπορούσες να το κάνεις πραγματικότητα.έτσι πληρώνεσαι,βγάζεις τα ρούχα της δουλειάς(την ποδιά της κουζίνας)κ με σκυμένο το κεφάλι,φορώντας πάντα το χαμόγελο στα χείλη σου βαδίζεις προς την έξοδο της κρεπερί κ αναπολείς όλα όσα ονειρεύτηκες.μα έμοιαζαν τόσο αληθινά!λες από μέσα σου.προχωρώντας.βυθισμένος στις σκέψεις σου πέφτεις πάνω σε ένα εμπόδιο.σηκώνεις στιγμιαία το βλέμμα σου χωρίς να δώσεις σημασία.χαμογελάς,ζητάς συγγνώμη κ ετοιμάζεσαι να περάσεις από την έξοδο του μαγαζιού ώσπου ξαφνικά θυμάσαι!θυμάσαι πάλι το όνειρό σου!κ γυρίζεις πίσω!κοιτάς το άτομο που χτύπησες!κ στα μάτια του αντικρύζεις την κοπέλα του ονείρου σου!μένεις εκεί ασάλευτος για ώρα προσπαθώντας να ερμηνεύσεις αυτά που ζεις!δεν ξέρεις τι να πεις,τα λόγια φαντάζουν φτωχά ώσπου τελικά σου συστήνεται κ χαμογελάς ξανά.τη λένε ζωή.σκέφτεσαι για λίγο,"ζωή,όμορφο,συμβολικό..."κ χαμογελάς χωρίς να πεις τπτ,απλά δεν μπορείς να μιλήσεις κ μόνο χαμογελάς.το ίδιο κ αυτή.πάει να βγει από το μαγαζί κ θυμάσαι στο όνειρο που χάθηκε ξαφνικά κ έτσι αποφασίζεις να της μιλήσεις!κ το κάνεις!κ όλα πάνε μια χαρά...θα είστε μαζί για πολύ καιρό ακόμα κ μαζί της θα ταξιδέψεςι στον κόσμο,θα πετάξεις!θα ζήσεις το όνειρο!είσαι απλά ένας παράξενος,θαυμάσιος,ευτυχισμένος....άνθρωπος....

το όνομα σου παραμένει μυστήριο,το αλλάζεις κάθε τόσο για να ζεις μια διαφορετική ζωή,για να παίζεις έναν διαφορετικό ρόλο,άλλοτε είσαι αγόρι άλλοτε κορίτσι,μα πάνω απ'όλα είσαι άνθρωπος!ένας άνθρωπος που στα χέρια του κρατά ένα ουράνιο τόξο κ ένα πλατύ χαμόγελο.τη χαρά όλου του κόσμου έχεις μέσα στην καρδιά,δεν σε ενδιαφέρει αν τους νοιάζει το τι είσαι ούτε κ αν δεν τους αρέσει.εσύ απλά είσαι καλά.είσαι ευτυχισμένος.πλέον κάθε μέρα που ξεκινά.δεν κοιτάς τον καθρέφτη κ αναπολείς τις παλιές χαμένς στιγμές αλλά χαμογελάς κ κοιτάς μπροστά,αλλά κ δίπλα σου,έναν άνθρωπο που σ'αγαπά.αισθάνεσαι ότι έχεις κ πάλι οικογένεια.αισθάνεσαι κ πάλι παιδί.μια στιγμή τη ζωή σου αλλάζει κ από το μηδέν αρχίζεις ξανά,μα η ζωή είναι γεμάτη απ'αυτά κ η αγάπη ήρθε μία μέρα τόσο ξαφνικά...
καλημέρα εαυτέ μου,σ'αγαπώ πολύ τελικά,είσαι υπέροχος,χαίρομαι που τελικά σε βρήκα κ είσαι μαζί μου μέχρι το τέλος πια..όλα είναι απλά υπέροχα!αγαπώ τη ζωή...