tag:blogger.com,1999:blog-3940238673728269289.post35009312925830693..comments2010-06-02T15:08:32.162+03:00Comments on Διακινηση ιδεων: somewhere over the rainbow way up high..κάπου εκεί είμαι κ γω μάλλον,όχι άνθρωπος..ουράνιο τόξοterryhttp://www.blogger.com/profile/14924305350024380952noreply@blogger.comBlogger3125tag:blogger.com,1999:blog-3940238673728269289.post-80796784472194052262008-11-22T15:29:00.000+02:002008-11-22T15:29:00.000+02:00Πολύ θα ήθελα να ήταν δικής μου έμπνευσης αλλα δυσ...Πολύ θα ήθελα να ήταν δικής μου έμπνευσης αλλα δυστυχώς δεν φτάνω τόσο ψηλά,είμαι ικανή μόνο για γλυκόπικρα,μέτρια στιχάκια :) απλώς μου αρέσει ο τρόπος που εκφράζεσαι και σκέφτηκα ότι βρηκε τη θέση που του αξίζει στο blog σου. Βασικά είναι απο το Σπούτνικ Αγαπημένη του Χ.Μουρακάμι,ένα βιβλίο που διάβασα πρόσφατα και με βοήθησε να δώ λίγο διαφορετικά μερικά πράγματα που με στοίχειωναν τελευταια...δεν ειναι αριστούργημα σαν διήγημα αλλά έχει αρκετά να δώσει... take good care, aye xxxErynhttps://www.blogger.com/profile/09352075714574890385noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3940238673728269289.post-1447944154540195932008-11-18T21:37:00.000+02:002008-11-18T21:37:00.000+02:00είναι πραγματικά υπέροχο..δεν ξέρω,δεν ξέρω αν είν...είναι πραγματικά υπέροχο..δεν ξέρω,δεν ξέρω αν είναι δικό σου ή όχι,δεν ξέρω τίποτα κ όμως κάτι καταλαβαίνω.ευχαριστώ πολυ΄για το σχόλιο!με έβαλε σε σκέψεις μπορώ να πω :);)terryhttps://www.blogger.com/profile/14924305350024380952noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3940238673728269289.post-34434842221023884862008-11-18T00:46:00.000+02:002008-11-18T00:46:00.000+02:00"...καμμία απο τις δυο μας δεν ήξερε κάτι πραγματι..."...καμμία απο τις δυο μας δεν ήξερε κάτι πραγματικά σημαντικό, ουτε είχαμε τη δυνατότητα ν'αλλάξουμε αυτή την κατάσταση.Δεν υπήρχε κάτι σταθερό στο οποίο να μπορούμε να βασιστούμε.Ήμαστε δύο απέραντα μηδενικά, δύο θλιβερά ανθρωπάκια που τα παρέσερνε η ζωή απο τη μια λήθη στην άλλη...Και τότε κατάλαβα κάτι.Οτι είμαστε δυο υπέροχοι συνοδοιπόροι που όμως, σε τελευταία ανάλυση, δεν είναι παρα δυο μοναχικές πλάκες μετάλλου η καθεμιά στη δική της τροχιά.Απο μακρυά φαίνονται σαν όμορφοι διάττοντες αστέρες,αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι παρα φυλακές, όπου η καθεμιά μας είναι κλεισμένη μόνη και δεν πηγαίνει πουθενά.Οταν οι τροχιές αυτών των δύο δορυφόρων συμβεί να διασταυρωθούν ,μπορούμε να είμαστε μαζί.Μπορουμε ίσως ν'ανοίξουμε την καρδιά μας η μια στην άλλη.'Ομως αυτό θα συμβεί για μια ελάχιστη στιγμή.Την επόμενη ακριβώς στιγμή θα πλέουμε μεσα στην απόλυτη μοναξιά.Μέχρι να καούμε και να γίνουμε στάχτη..."Erynhttps://www.blogger.com/profile/09352075714574890385noreply@blogger.com